HAARLEMS DAGBLAD | SHAFFY THEATER AMSTERDAM
Jan BAART
ONE-ACT PLAY WITH BIZARRE HUMOUR
Theatre Maska i Pokret (Mask and Movement): Mme Leopoldine’s Memoires, a one-act play without words, with script, masks and choreography by performers Iva and Petar Mandic from Yugoslavia
AMSTERDAM. – Masks, movement and music are the elements for the theatre performance by Theatre Maska i Pokret (Mask and Movement), consisting of Iva and Peter Mandic from Yugoslavia. In the piece Mme Leopoldine’s Memoires, this is expressed in a not very refined movement-composition alternating danced and hushed parts. This serves as a structure for a woman’s contemplations and memories that have come to life. Music indicates the mood. The actors, outfitted in simple clothing and grotesque papier-mâché heads, accentuate the contrast between mobile limbs and rigid mask expression.
For Iva and Petar Mandic, masks, always different in form and expression, are the starting point for developing a performance. They make these masks themselves. By using masks with different possibilities (or limitations) for each performance, they are inspired to find the play-character of the masks, which leads to the atmosphere and mood of a new piece.
Theatre Maska i Pokret presents simple theatre that expresses sympathetic humanity with the bizarre humour of the cartoons from Eastern Europe that were often shown on Dutch television in the 1960s.
In Mme Leopoldine’s Memoires, a short one-act play without words, a large, elongated mask above a black dress with a white collar creates the impression of a pensive marionette. By moving the head from a normal vertical position to a reclining position on the floor with slow movements, the suggestion of a depressed state of mind is created. The sound décor supports this effect. Only a few memories still seem to occupy the woman: an unruly boy who wants to nibble at her cakes is chased away, happy moments arise from thoughts of her sister, but playing together with puppets degenerates into beating them with cords and tying them up (perhaps children?).
When the performance threatens to become melodramatic, at the death of the sister, which is beautifully depicted with extremely simple actions, the unexpected appearance of a little boy with no reverence for the dead is the “trick” for turning sentiment into irony.
Theatre Maska i Pokret, which is celebrating its fifth anniversary, will still be in our country to give workshops and performances, including during the upcoming Festival of Fools.
HAARLEMS DAGBLAD | SHAFFY THEATER AMSTERDAM
Jan BAART
EENAKTER MET BIZARRE HUMOR
Theater Maska i Pokret (Masker en Beweging): Mme Leopoldine’s Memoires, een eenakter zonder woorden, met script, maskers en choreografie van de uitvoerenden Iva en Petar Mandic uit Joegoslavië
AMSTERDAM. — Maskers, beweging en muziek vormen de elementen voor de theatervoorstelling van Theater Maska i Pokret (Masker en Beweging), bestaande uit Iva en Peter Mandic uit Joegoslavië. In het stuk Mme Leopoldine’s Memoires komt dat tot uiting in een bewegingscompositie met afwisselend niet erg verfijnd gedanste delen en verstilde passages. Dit dient als structuur voor overpeinzingen en tot leven gekomen herinneringen van een vrouw. Muziek geeft de gemoedsstemming aan. De spelers, uitgerust met eenvoudige kleding en groteske papier-maché koppen, accentueren het contrast tussen beweeglijke ledematen en verstarde maskeruitdrukking.
Maskers, telkens anders van vorm en uitdrukking, zijn voor Iva en Petar Mandic steeds het uitgangspunt voor het ontwikkelen van een voorstelling. Zij maken deze maskers zelf. Door per voorstelling maskers met andere mogelijkheden (of beperkingen) te gebruiken laten zij zich inspireren bij het zoeken naar het spelkarakter van de maskers, wat leidt tot de atmosfeer en strekking van een nieuw stuk.
Theater Maska i Pokret brengt eenvoudig theater waaruit een sympathieke menselijkheid spreekt, met de bizarre humor van de tekenfilmpjes uit Oost-Europa die in de jaren zestig vaak op de Nederlandse televisie zijn vertoond.
In Mme Leopoldine’s Memoires, een korte eenakter zonder woorden, wekt een groot, langgerekt masker boven een zwarte jurk met een wit kraagje de indruk van een peinzende marionet. Door met langzame bewegingen het hoofd van normale verticale houding in liggende staat op de vloer te brengen ontstaat de suggestie van een depressieve geestestoestand. Het geluidsdecor ondersteunt deze werking. Alleen enkele herinneringen lijken de vrouw nog bezig te houden: een ongezeglijk jongetje die van haar taarten wil snoepen wordt weggejaagd, vrolijke momenten komen boven bij gedachten aan haar zuster, maar het samen spelen met poppen ontaardt in slaan met koorden en het vastbinden van deze poppen (kinderen misschien?).
Wanneer de voorstelling melodramatisch dreigt te worden, bij de dood van de zuster, wat met uiterst simpele handelingen fraai wordt uitgebeeld, is het onverwacht opduikende jongetje zonder eerbied voor de doden de „truc” voor het ombuigen van sentiment in ironie.
Theater Maska i Pokret, dat vijf jaar bestaat, blijft nog in ons land voor het geven van workshops en voorstellingen, ook tijdens het komende Festival of Fools.
