
HET NIEUW SYMBOLISTISCH THEATER
Foto: Bob van Dantzig
Tekst: Peter Zuurveld
HET VERDRIET TRIOMFEERT IN KOMISCH MELODRAMA
PURMEREND. — De slotavond van het Parkfestival 1987 wordt benut om bijna alle disciplines op theatraal en muzikaal vlak nog eens de revue te laten passeren. Een niet gering gedeelte neemt het Nieuw Symbolistisch Theater voor zijn rekening.
Negen jaar geleden begonnen Iva en Peter Mandich met het maken van maskers om deze te gaan gebruiken in hun voorstellingen. Deze kunstwerken zijn het ´vertrekpunt´ voor hun theater, waarin de disciplines dans, theater, beeldende kunst en muziek worden gecombineerd. Beide, uit Joegoslavië afkomstige, kunstenaars hebben klassieke dans en dramaturgie gestudeerd alvorens ze naar Nederland kwamen, waar ze dit project begonnen.
Het stuk ‘Le triomphe de la fidelité’ (de triomf van het verdriet) ging vorig jaar in première. Het is tot nu toe aan Nederlands, Duits en Spaans publiek vertoond. De voorstelling is een visueel spektakel. Grotesk en vol passie wor den zo karakters op het podium gezet, waarbij wordt ge danst en geacteerd.
Bijzonder is dat alle rollen worden vervuld door de makers van dit theater. De muziek is grotendeels van bekende klassieke componisten zoals Mozart, Strauss en Verdi.
Liefde
Het echtpaar zegt geïnspireerd te zijn door het barok melodrama. De hoofdmoot van het verhaal is dan ook ‘de liefde’. Maar de liefde slaat ook om in jaloezie en andere ellende. Uit hartstocht en begeerte wordt er flink op los gemoord. En zoals zichzelf respecterende klassieke melodrama-makers betaamt, laten de acteurs een toneel vol lijken achter.
Cliché’s worden niet geschuwd. Ellenlange sterfscènes, waarbij wordt gedanst en gezongen, worden ten tonele gevoerd. Een geestelijke presteert het zelfs onthoofd en wel nog een levenslied uit zijn nek te kramen.
Dit totaal-theater is niet alleen de moeite waard door de prachtige decors en maskers. De parodiërende- en groteske humor zullen ervoor zorgen dat er na afloop niet teveel tranen zullen vloeien. Immers, het slotbal moet dan nog aanvangen.
PETER ZUURVELD
HET NIEUW SYMBOLISTISCH THEATER
Foto: Bob van Dantzig
Tekst: Peter Zuurveld
HET VERDRIET TRIOMFEERT IN KOMISCH MELODRAMA
PURMEREND. — De slotavond van het Parkfestival 1987 wordt benut om bijna alle disciplines op theatraal en muzikaal vlak nog eens de revue te laten passeren. Een niet gering gedeelte neemt het Nieuw Symbolistisch Theater voor zijn rekening.
Negen jaar geleden begonnen Iva en Peter Mandich met het maken van maskers om deze te gaan gebruiken in hun voorstellingen. Deze kunstwerken zijn het ´vertrekpunt´ voor hun theater, waarin de disciplines dans, theater, beeldende kunst en muziek worden gecombineerd. Beide, uit Joegoslavië afkomstige, kunstenaars hebben klassieke dans en dramaturgie gestudeerd alvorens ze naar Nederland kwamen, waar ze dit project begonnen.
Het stuk ‘Le triomphe de la fidelité’ (de triomf van het verdriet) ging vorig jaar in première. Het is tot nu toe aan Nederlands, Duits en Spaans publiek vertoond. De voorstelling is een visueel spektakel. Grotesk en vol passie wor den zo karakters op het podium gezet, waarbij wordt ge danst en geacteerd.
Bijzonder is dat alle rollen worden vervuld door de makers van dit theater. De muziek is grotendeels van bekende klassieke componisten zoals Mozart, Strauss en Verdi.
Liefde
Het echtpaar zegt geïnspireerd te zijn door het barok melodrama. De hoofdmoot van het verhaal is dan ook ‘de liefde’. Maar de liefde slaat ook om in jaloezie en andere ellende. Uit hartstocht en begeerte wordt er flink op los gemoord. En zoals zichzelf respecterende klassieke melodrama-makers betaamt, laten de acteurs een toneel vol lijken achter.
Cliché’s worden niet geschuwd. Ellenlange sterfscènes, waarbij wordt gedanst en gezongen, worden ten tonele gevoerd. Een geestelijke presteert het zelfs onthoofd en wel nog een levenslied uit zijn nek te kramen.
Dit totaal-theater is niet alleen de moeite waard door de prachtige decors en maskers. De parodiërende- en groteske humor zullen ervoor zorgen dat er na afloop niet teveel tranen zullen vloeien. Immers, het slotbal moet dan nog aanvangen.
PETER ZUURVELD