ALKMAARSCHE COURANT
Aad SONNEVELD
MADAME LEOPOLDINE UNIQUE AND FASCINATING
ALKMAAR – The Yugoslav theatre group Maska i Pokret (Mask and Movement) is touring the Netherlands from April 27 to 10 June. Last Saturday evening this group played a one-act play, Mme Leopoldine’s Memoirs, in Provadja.
Mme (Madame) Leopoldine’s Memoires is a theatrical production in which no words are spoken. Masks and various forms of movement create all kinds of images, which tell the spectator that this woman (Mme Leopoldine) leads (and has suffered) a lonely, withdrawn life – and finds it very difficult to cope with. The whole thing is laced with personal memories. The theatrical portrayal of these memories makes this production accessible even for the uninitiated.
Undoubtedly, this form of theatre is unique. Iva and Petar Mandic are obsessed with the mask. Their aim is to bring the mask to life in the theatre. With the help of highly focused musical fragments, the couple wants to use their productions to gain and give insight into what drives human actions. In short: what is our psyche like? What influences do our environment and personal memories have on our actions?
It is quite a job for the spectator to fathom this kind of theatrical event. It means paying attention to every gesture, every action and constantly wondering how certain scenes can be connected. In the one-act play Mme Leopoldine, this studious monitoring and listening is demanded of the spectator.
Mme Leopoldine is portrayed by a somewhat long, expressionless mask, to which a black dress is attached. She is twice as tall as the players themselves. Around her neck she has a white lace collar. She is old. Music and movement in the performance create fairly early on an image, telling us that this woman is clinging to precious memories. For example, she attaches a white embroidered cloth to the black back wall. Then she places a pink bouquet of flowers in the middle of it. Images from her youth follow. Unpleasant memories were suppressed by her, but do influence her actions. The consequences of decisions made in the past are made immediately visible.
So is the confrontation with an admirer, who was rejected, now experienced as a happy event. There is dancing. Cramped, contorted movements on the other hand, supported by violent electronic music fragments make it clear to the viewer that the man, probably her husband, has exploited her in the past. A puppet that is taken from under a table is finally, after being shaken back and forth for a long time, gagged and angrily thrown away.
Throughout the performance, movement forms and musical fragments are forged into short, tangible stories. It becomes understandable because present and past are skilfully mixed. The cause-and-effect principle is accurately pursued.
Mme Leopoldine’s Memoires is not an improvised performance. Every action has a function and contributes to a fascinating total image of this individual.
A striking discovery is that the mask, the expressionless face, is no obstacle to any identification.
Anyone who still wants to see Maska i Pokret can attend the Festival of Fools in Amsterdam at the end of May.
AAD SONNEVELD
ALKMAARSCHE COURANT
Aad SONNEVELD
MADAME LEOPOLDINE UNIEK EN BOEIEND
ALKMAAR – De Joegoslavische theatergroep Maska i Pokret (Masker en Beweging) maakt van 27 april tot en met 10 juni een tournee door Nederland. Afgelopen zaterdagavond speelde deze groep in Provadja een eenakter, Mme. Leopoldines Memoires.
Mme. (mevrouw) Leopoldines Memoires is een theaterproduktie waarbij niet wordt gesproken. Maskers en veelsoortige bewegingsvormen scheppen allerlei beelden, die de toeschouwer vertellen dat deze vrouw (Mme. Leopoldine) een eenzaam, teruggetrokken leven leidt (en heeft geleden)- en hiermee de grootste moeite heeft. Het geheel is doorspekt met persoonlijke herinneringen. De theatrale uitbeelding hiervan maakt deze produktie OOK voor niet-ingewijden grijpbaar.
Ongetwijfeld is deze theatervorm uniek. Iva en Petar Mandic zijn door het masker geobsedeerd. Hun doel is dan ook het masker levend maken in het theater. Met behulp van zeer gerichte muziekfragmenten wil het echtpaar door middel van hun produkties inzicht krijgen en geven in datgene wat het menselijk handelen drijft. Kortom: hoe zit onze psyche in elkaar? Welke invloeden nebben omgeving en persoonlijke herinneringen op ons doen en laten?
Een hele klus voor de toeschouwer om dit soort theatraal gebeuren te doorgronden. Het betekent opletten op ieder gebaartje, iedere handeling en je telkens weer afvragen hoe bepaalde scènes met elkaar te verbinden zijn. In de eenakter Mme. Leopoldine wordt dit studerend zien en luisteren van de toeschouwer gevraagd.
Mme. Leopoldine wordt uitgebeeld door een enigszins lang, uitdrukkingsloos masker, waaraan een zwarte jurk is vastgemaakt. Ze is twee keer zo lang ah de spelers zelf. Om haar nek heeft ze een wit kanten boordje. Ze is oud. Muziek en bewegingsvormen scheppen reeds vrij vroeg in de voorstelling een beeld, dat vertelt dat deze vrouw zich vastklampt aan dierbare herinneringen. Zo maakt ze op de zwarte achterwand een wit geborduurde doek vast. Vervolgens plaatst ze in het midden hiervan een roze boeket bloemen. Beelden uit haar jeugd volgen. Nare herinneringen werden door haar onderdrukt, maar hebben wel invloed op haar handelen. De gevolgen van in het verleden genomen beslissingen worden onmiddellijk zichtbaar gemaakt.
Zo wordt de confrontatie met een aanbidder, die wordt afgewezen, nu ervaren als een gelukkige gebeurtenis. Er wordt gedanst. Verkrampte, verwrongen bewegingen daarentegen, ondersteund door heftige elektronisch aandoende muziekfragmenten maken de toeschouwer duidelijk dat de man, waarschijnlijk haar echtgenoot, har in het verleden heelt uitgebuit. Een pop die onder een tafel vandaan wordt gehaald, wordt uiteindelijk na lang heen en weer te zijn geschud, gekneveld en kwaad weggegooid.
Gedurende de gehele voorstelling worden bewegingsvormen en musische fragmenten aaneengesmeed tot korte grijpbare vertellingen. Begrijpelijk wordt het, doordat heden en verleden vakkundig zijn gemixed. Het oorzaak-en-gevolg-principe wordt nauwkeurig nagestreefd.
Mme. Leopoldines Memoires is geen geïmproviseerde voorstelling. Iedere handeling heeft een functie en draagt bij tot een boeiend totaalbeeld van dit individu.
Een opvallende ontdekking is dat het masker, het uitdrukkingsloze gelaat, geen hinderpaal vormt om tot enige identificatie te komen.
Wie Maska i Pokret nog wil zien, kan eind mei terecht bij het Festival of Fools te Amsterdam.
AAD SONNEVELD
